Fairytale of New York – The Pogues and Kirsty MacColl
Ένα τραγούδι που αφηγείται δύο ιστορίες, μία θλιβερή για έναν άνθρωπο που ίσως να ζει τα τελευταία του Χριστούγεννα και μια γλυκιά, που περιγράφει την προσμονή δύο εραστών για τον καινούργιο χρόνο.
2000 miles - The Pretenders
Ένα κάπως λυπητερό τραγούδι, που μιλάει για τον πόνο του να σου λείπουν τα αγαπημένα σου πρόσωπα τις μέρες των γιορτών, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση τα 2000 μίλια, που χωρίζουν έναν πατέρα από τα παιδιά του.
Christmas Time is Here - The Beatles
Ηχογραφημένο το 1967, το χαρούμενο αυτό κομμάτι των «Σκαθαριών», δεν ήταν διαθέσιμο στο κοινό μέχρι το 1995.
Christmas all over Again - Tom Petty and the Heartbreakers
To συγκεκριμένο κομμάτι, που κυκλοφόρησε για φιλανθρωπικούς σκοπούς, είναι μια γλυκιά υπενθύμιση του πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος και πριν το καταλάβουμε είναι και πάλι… Χριστούγεννα.
Blue Christmas - Elvis Presley
Ένα τραγούδι για τις πληγωμένες καρδιές των γιορτών, τότε που όλο το εορταστικό κλίμα δεν σου προξενεί καμία συγκίνηση, αφού το μόνο που αποζητάς είναι να βρεθείς και πάλι κοντά στον αγαπημένο σου.
Thank God it’s Christmas – Queen
Αν και δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα, περιλαμβανόταν στο «Greatest Hits III». Το κομμάτι αυτό, με τη μοναδική μελωδία, σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί δεν γίνεται να είναι κάθε μέρα Χριστούγεννα και όλος ο κόσμος να μπορεί να ζει αγαπημένος, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορές του.
White Christmas - The Drifters
Διάσημο από την ταινία «Home Alone», αφού περιλαμβανόταν στο soundtrack της, το συγκεκριμένο κομμάτι αποπνέει τη μαγεία των γιορτών με τη γλυκιά του μελωδία.
Santa Clause is Coming to Town - Bruce Springsteen
-Το «Αφεντικό» διασκευάζει ένα από τα πιο διάσημα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και μας μαγεύει.
Wonderful Christmas - Paul McCartney & Wings
Κυκλοφόρησε το 1979 και είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι από ένα ανάλαφρο pop χριστουγεννιάτικο τραγούδι, δηλαδή σωστές δόσεις χαρούμενης διάθεσης και εορταστικής ατμόσφαιρας.
Happy Xmas (War is Over) – John Lennon and Yoko the Plastic Ono Band
Ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια που τραγούδησε ποτέ ο Lennon, είναι ένα κομμάτι διαμαρτυρίας ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Για την προώθησή του, νοίκιασαν billboards σε πολλές πόλεις του κόσμου, γράφοντας «Ο πόλεμος αυτός έχει τελειώσει (αν το θέλετε)». Η καμπάνια αυτή είχε μαζική επιτυχία.
clickatlife.gr
1946: Η Βρετανίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και ηθοποιός Marianne Faithfull (Marian Evelyn Faithfull) γεννήθηκε στο Χάμπστεντ του Λονδίνου. Ξεκίνησε τη καριέρα της στην pop και rock μουσική στις αρχές της δεκαετίας του '60 τραγουδώντας σε μικρά καφέ. Το 1964 σε ένα πάρτι των The Rolling Stones γνωρίζεται με τον μάνατζερ Andrew Loog Oldham. Ο Mick Jagger και ο Keith Richards θα της γράφουν την πρώτη της μεγάλη επιτυχία, το τραγούδι "As Tears Go By". Η καριέρα της όμως επισκιάστηκε την δεκαετία του '70 από τον εθισμό της στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Το 1979 θα επιστρέψει με το άλμπουμ "Broken English" και το 1981 θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ "Dangerous Acquaintances" από το οποίο ξεχώρισε το τραγούδι "So Sad". Από το 1966 μέχρι σήμερα έχει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πάνω από είκοσι ταινίες και έχει κυκλοφορήσει είκοσι τρία άλμπουμ και EP. Το 2007 η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου την τίμησε με το βραβείο "Best Actress" για την ερμηνεία της στη ταινία "Irina Palm" και το Μάρτιο του 2009 στα Woman's World Awards κέρδισε το βραβείο "Lifetime Achievement".
Το Smoke on the Water γράφτηκε πριν από περίπου 50 χρόνια και αποτελεί ένα από τα κορυφαία κομμάτια όλων των εποχών που λατρεύτηκε απο γενιές και γενιές.
Το περίεργο είναι πως ελάχιστοι γνωρίζουν τι έζησαν οι Deep Purple και τους έδωσε έμπνευση για τους στίχους του τραγουδιού.
Στον κύκλο της μουσικής βιομηχανίας είναι πολλές οι ιστορίες που κυκλοφορούν για την δημιουργία της μεγάλης επιτυχία της ροκ σκηνής. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε τον Δεκέμβριο του 1971 στο Montreux της Ελβετίας και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1972.
Χρειάστηκαν μόλις επτά μέρες για να κατακτήσει το νούμερο ένα στα βρετανικά χιτ, κρατώντας την θέση του για δύο εβδομάδες.
Ένα από τα fun fact για το άλμπουμ που πρέπει να γνωρίζετε είναι πως ηχογραφήθηκε σε ένα ξενοδοχείο, ναι ξενοδοχείο. Ο ιδιοκτήτης του ήταν μεγάλος θαυμαστής του συγκροτήματος.
Δυστυχώς την περίοδο που το «μωρό» των Deep Purple ήταν εν τη παραγωγή, ο τραγουδιστής τους Ian Gillan, κόλλησε ηπατίτιδα. Παρά τις ρητές οδηγίες των γιατρών για ξεκούραση ο Gillan δούλεψε με πάθος και προσήλωση για την ολοκλήρωση της δουλειάς.
Το συγκρότημα βρέθηκε στην Ελβετία και είχε εξ αρχής καταλύσει στο ξενοδοχείο Casino. Την πρώτη μέρα της διαμονής του εκεί βρέθηκε σε συναυλία που έδινε στον χώρο ο Frank Zappa και το συγκρότημα του, οι Mothers of Invention. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ένας φανατικός οπαδός του Zappa έβαλε φωτιά με ένα όπλο για φωτοβολίδες. Ευτυχώς ο χώρος εκκενώθηκε και δεν υπήρξαν θύματα.
Το συγκρότημα μετά την φωτιά μετακόμισε στο Pavilion. Οι κάτοικοι της περιοχής δεν εκτιμούσαν ιδιαίτερα την μουσική τους κουλτούρα όμως και μετά από πολλά παράπονα για τον θόρυβο επενέβη η αστυνομία. Για να γλυτώσουν την ηχογράφηση οι μεταφορείς του συγκροτήματος δεν επέτρεψαν στις αρχές να μπουν στο κτήριο, κρατώντας τις πόρτες κλειστές, αλλά προς μεγάλη τους απογοήτευση το συγκρότημα εκδιώχθηκε. Έτσι αναγκάστηκε να κάνει την εγγραφή σε άλλο ξενοδοχείο, το Grand Hotel, που είχε φιλοξενήσει μεγάλα ονόματα όπως οι Pink Floyd, οι Led Zeppelin και οι Black Sabbath.
Το μηχάνημα που χρησιμοποιούσε η μπάντα για την ηχογράφηση βρισκόταν έξω από το Grand Hotel. Γι’ αυτό αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει περισσότερα από 30 μέτρα καλωδίου για να κάνει τη δουλειά τους. Ο κιθαρίστας της, Ritchie Blackmore θυμάται:
«Είχαμε το μηχάνημα ηχογράφησης των Rolling Stones έξω στο χιόνι, αλλά για να φτάσουν εκεί (οι φωνές μας) έπρεπε να βγάλουμε ένα καλώδιο από το δωμάτιο μας μέσα από δύο πόρτες, το χολ, εντός του μπάνιου, μέσα από ένα άλλο δωμάτιο του ξενοδοχείου και από κει πάνω από ένα κρεβάτι και έξω στη βεράντα. Το καλώδιο ύστερα διέτρεχε το μπαλκόνι για περίπου τριάντα μέτρα και επέστρεφε μέσα από ένα παράθυρο σε άλλο δωμάτιο. Περνούσε από το μπάνιο και μέσα από τον διάδρομο, μέχρι μια σκάλα, το φουαγιέ της ρεσεψιόν, τη μπροστινή πόρτα, την αυλή, πάνω από μια σκάλα για να φτάσει μέχρι το μηχάνημα. Η κατασκευή μας επέτρεψε να είμαστε πιο αυθόρμητοι, γιατί μόλις τελειώναμε το ένα πλέιμπακ, ακόμη και αν δεν ήταν τέλειο, λέγαμε ‘Εντάξει, είναι αρκετά καλό’ γιατί δεν αντέχαμε να κάνουμε όλη αυτή την διαδικασία».
Ο Claude Nobs, που βρέθηκε στην συναυλία του Zappa, που πήρε φωτιά και έσωσε πολύ κόσμο, κέρδισε μια αναφορά στο Smoke on the Water. Σύμφωνα με τις πληροφορίες ο Roger Glover μουρμούριζε τον τίτλο ένα πρωινό, μέρες μετά την φωτιά. Αυτό οδήγησε τον Gillan να γράψει τους στίχους και τον Blackmore να κάνει την σύνθεση.
Τότε φυσικά δεν ήξεραν ότι το τραγούδι τους θα γινόταν ένα από τα πιο βασικά κομμάτια εκμάθησης κιθάρας για φιλόδοξους μουσικούς.
πηγή φωτογραφιών: wikipedia
1944: Το μιούζικαλ “On The Town” κάνει πρεμιέρα στο Broadway της Νέας Υόρκης για μια σειρά 462 παραστάσεων. Παρουσίασε στο κοινό πολλά δημοφιλή και κλασικά τραγούδια, όπως τα “New York, New York”, “Lonely Town”, “I Can Cook, Too” και “Some Other Time”
Το «Baker Street» περιλαμβάνεται στο δίσκο του Gerry Rafferty «City To City», που κυκλοφόρησε το 1978, και θεωρείται ένα από τα καλύτερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Αυτό που καθιστά μοναδικό το «Baker Street» είναι το γεγονός ότι το ρεφρέν δεν έχει ούτε μία λέξη παρά μόνο ένα… σαξόφωνο.
Το υπέροχο αυτό τραγούδι είναι το πιο συναισθηματικό από όλα τα τραγούδια του Gerry Rafferty. Μιλάει για έναν άνθρωπο που κάνει όνειρα για τη ζωή του και προσπαθεί να βρει το δρόμο του, αλλά τα πράγματα ήρθαν έτσι που τα όνειρά του δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Παρόλο που είναι κάτοικος μιας μεγάλης πόλης, και περιβάλλεται από πολλούς ανθρώπους, νιώθει μοναξιά και γεμίζει το συναισθηματικό του κενό βρίσκοντας διέξοδο στο ποτό και στο φτηνό σεξ.
Ο γεννημένος το 1947 Σκοτσέζος τραγουδιστής Gerry Rafferty, αρχικά συμμετείχε στο συγκρότημα Humblebums και κατόπιν ήταν ιδρυτικό μέλος των Stealers Wheel, οι οποίοι το 1973 είχαν γνωρίσει επιτυχία με το «Stuck In The Middle With You». Μετά τη διάλυση των Stealers Wheel το 1975, ο Rafferty επί τρία χρόνια μπαινόβγαινε στα δικαστήρια καθώς του απαγορεύονταν να ηχογραφήσει μόνος του καθώς είχε ακόμα συμβατικές υποχρεώσεις με το συγκρότημα που διαλύθηκε.
Κατά τη διαμονή του στο Λονδίνο, ο Rafferty έμενε συχνά στο διαμέρισμα ενός φίλου του, το οποίο βρισκόταν σ’ έναν από τους πιο γνωστούς δρόμους της πόλης: τη Baker Street (ένας από τους πιο διάσημους κατοίκους της Baker Street ήταν ο χαρακτήρας του Sir Arthur Conan Doyle, ντέντεκτιβ Sherlock Holmes, ο οποίος υποτίθεται ότι ζούσε στον αριθμό 221-Β).
Εμπνευσμένος από την οδό αυτή, και από την απογοήτευση που ένιωθε εκείνη την περίοδο για την πορεία της καριέρας του, ο Gerry Rafferty έγραψε το «Baker Street».
Το τελικό αποτέλεσμα των νομικών και οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπισε θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνοψίζεται στους τελευταίους ελπιδοφόρους στίχους του τραγουδιού: «And when you wake up it’s a new morning, the sun is shining it’s a new morning and you’re going, you’re going home».
Το «Baker Street» ήταν το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε ο Rafferty, τρία χρόνια μετά τη διάλυση των Stealers Wheel κι αφού ήταν πλέον ελεύθερος να ηχογραφήσει ξανά έχοντας υπογράψει συμβόλαιο με την United Artists Records. Το «Baker Street» έγινε διάσημο κυρίως λόγω του χαρακτηριστικού σαξόφωνου που έπαιξε ο Raphael Ravenscroft.
Για ένα διάστημα είχε επικρατήσει η φήμη ότι το σαξόφωνο το έπαιξε ο Άγγλος ηθοποιός και τηλεοπτικός παρουσιαστής Bob Holness, αλλά αυτό ήταν το αποτέλεσμα ενός αστείου που έκανε ο μουσικοκριτικός Stuart Maconie και που ξεκίνησε από ένα άρθρο με τίτλο «Would You believe It?» του περιοδικού New Musical Express. Το αστείο αυτό αναπαράχθηκε τόσες φορές ώστε τελικά έγινε αστικός μύθος. Στην πραγματικότητα σαξόφωνο έπαιξε λοιπόν ο Raphael Ravenscroft και όχι ο Bob Holness. Όμως η μελωδία του προκάλεσε διαμάχη γύρω από την πατρότητά της καθώς ένα παρόμοιο σόλο είχε παίξει σε μία σύνθεση του Larry Coryell ο μεγάλος Αμερικανός σαξοφωνίστας της τζαζ, Steve Marcus, στο τραγούδι «Half A Heart» που κυκλοφόρησε το 1968, δηλαδή δέκα ολόκληρα χρόνια πριν το «Baker Street».
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ο Gerry Rafferty έγραψε το «Baker Street» υπολογίζοντας ότι θα τραγουδούσε ένα κανονικό ρεφρέν. Όμως δεν του έβγαινε όπως θα ήθελε κι έτσι σκέφτηκε να αντικαταστήσει το ρεφρέν με ένα μεγάλης διάρκειας ορχηστρικό break χωρίς να έχει αποφασίσει ποιο όργανο θα το παίξει. Μαζί με τον παραγωγό Hugh Murphy, πειραματίστηκαν με διαφορετικούς ήχους μέχρι που τελικά αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν κιθάρα για το σόλο καθώς και ένα μικρό μέρος με σοπράνο σαξόφωνο.
Η πρώτη τους επιλογή για σαξοφωνίστα ήταν ο 28χρονος τότε Αμερικανός μουσικός Pete Zorn, ο οποίος έπαιζε κάθε είδους όργανο: από ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα μέχρι μπάσο, μαντολίνο, φλάουτο και όλα τα είδη σαξόφωνων. Όμως ο Zorn είχε καιρό να παίξει σαξόφωνο μιας και οι περισσότεροι τον ζητούσαν ως κιθαρίστα ή μπασίστα, και έτσι ο ίδιος πρότεινε έναν κατάλογο από άλλους μουσικούς μεταξύ των οποίων υπήρχε και το όνομα του Raphael Ravenscroft.
photo_2
Ο Ravenscroft, λοιπόν, ανέλαβε να παίξει με το σοπράνο σαξόφωνο το μικρό μέρος που του αναλογούσε. Όταν όμως ήταν στο στούντιο, άκουσε ότι ο κιθαρίστας που θα ηχογραφούσε το ορχηστρικό break του «Baker Street», δεν ήταν διαθέσιμος. Έτσι πρότεινε να παίξει ο ίδιος το σόλο με το alto σαξόφωνο που είχε στο αυτοκίνητό του. Αυτό που κατάφερε ήταν πολύ εντυπωσιακό: μετέτρεψε το break σε μία μεγάλης διάρκειας ατμοσφαιρική βινιέτα που έδεσε άψογα με το τραγούδι και, ταυτόχρονα, το σαξόφωνο αναδείχθηκε σε όργανο εξίσου σημαντικό με την κιθάρα.
Το «Baker Street», εκτός από το σαξόφωνο, έχει και πολλά άλλα θετικά στοιχεία όπως οι μυστηριώδεις και μελαγχολικοί στίχοι του, η νοσταλγική του μελωδία και το υπέροχο φινάλε με την αιφνίδια εμφάνιση της κιθάρας του Hugh Burns (το σόλο της οποίας ο Slash, πρώην κιθαρίστας των Guns ‘n’ Roses, ψήφισε στο περιοδικό «Guitar» ως ένα από τα αγαπημένα του ενώ αποτέλεσε και την έμπνευσή του για το σόλο στο «Sweet Child O’ Mine» των Guns N’ Roses). Αν συνυπολογίσει κανείς το μπάσο, το πιάνο, τη διακριτική παρουσία του keyboard, και το εξαιρετικό τους δέσιμο τότε μιλάμε για μία από τις καλύτερες ενορχηστρώσεις που έχουν γίνει ποτέ σε τραγούδι.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την κελαρυστή φωνή του Gerry Rafferty, που συνέλαβε τέλεια την αίσθηση του να βιώνει κανείς μία άθλια ζωή στο Λονδίνο τη δεκαετία του 1970, αποτέλεσαν την αιτία που το «Baker Street» παραμένει ένα από τα δημοφιλέστερα τραγούδια εκείνης της δεκαετίας, αλλά και ο στυλοβάτης του soft-rock.
Ήδη από την εντυπωσιακή εισαγωγή, με το σαξόφωνο του Raphael Ravenscroft να ανεβαίνει όλο και πιο δυνατά πίσω από τις κιθάρες, παίρνουμε ένα δείγμα της εξαιρετικής δουλειάς που έχει γίνει στην παραγωγή. Οι υπόλοιποι μουσικοί που συνόδευσαν τον Gerry Rafferty στο «Baker Street» είναι: στα drums ο Henry Spinetti (ο οποίος έπαιξε και με τους Eric Clapton, Bob Dylan, George Harrison, Paul McCartney, Katie Melua κ.α.), στο μπάσο ο Gary Taylor, στα keyboards ο Tommy Eyre (ο οποίος έπαιξε και με τους Joe Cocker, Gary Moore, B.B.King, Wham κ.α. αλλά πέθανε από καρκίνο το 2001 σε ηλικία 52 ετών), στα κρουστά ο Glen Le Fleur, στη ρυθμική κιθάρα ο Nigel Jenkins, και στα έγχορδα ο Graham Preskett.
1915: Ο Αμερικανός ηθοποιός και τραγουδιστής της jazz Frank Sinatra (Francis Albert Sinatra 1915-1998) γεννήθηκε στο Χομπόκεν του Νιου Τζέρσεϊ. Οι γονείς του ήταν Ιταλοί μετανάστες. Πριν ασχοληθεί με το τραγούδι, δούλευε σαν "παιδί για τα θελήματα" στην εφημερίδα Jersey Observer και εργάτης σε ναυπηγεία. Στις αρχές της δεκαετίας του '30 αρχίζει τις πρώτες του εμφανίσεις μπρστά σε κοινό. Στα μέσα της δεκαετίας του '40 ο Frank Sinatra είχε ήδη γνωρίσει επιτυχία. Το 1954 για το ρόλο του στην ταινία "From Here to Eternity" κέρδισε το βραβείο Όσκαρ "Best Supporting Actor" και το 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Grammy "Lifetime Achievement" για την συνολική του προσφορά στη μουσική και τον κινηματογράφο κ.α. Τραγούδησε μεγάλες επιτυχίες όπως: "Strangers in the Night", "My Way", "I've Got You Under My Skin" κ.α.
musicislifepsansimera.
Γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1952, όμως το πέρασμά του από τον κόσμο μας έμελλε να είναι σύντομο (έφυγε από τη ζωή το 2011 πριν καν κλείσει τα 59 του). Παρόλα αυτά, ο Gary Moore πρόλαβε να αφήσει το στίγμα του στη μουσική, να κερδίσει επάξια μια θέση στο πάνθεον των κιθαριστών που πάτησαν το πόδι τους στη Γη, αλλά και να μας χαρίσει μερικά από τα πιο όμορφα ροκ και κυρίως ερωτικά, blues κομμάτια που πάντα θα σκεφτόμαστε με νοσταλγία.
Ο χαρισματικός μουσικός, ιρλανδικής καταγωγής, πέρασε από πολλές μπάντες, με σημαντικότερους τους Thin Lizzy του πολύ καλού του φίλου Phil Lynott (θα δούμε κι άλλες στην πορεία), αλλά διέπρεψε κυρίως ως σόλο καλλιτέχνης, υπηρετώντας με τον καλύτερο τρόπο τα αγαπημένα του blues. Άψογη τεχνική, μα κυρίως ψυχή και αυτή η έκφραση ηδονής ότι χάιδευε την εξάχορδη θεά στα live, ήταν τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του εκπληκτικού αυτού performer και, επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, πάμε να απολαύσουμε μαζί 10 από τα καλύτερα κομμάτια που μας χάρισε ο αξέχαστος Ιρλανδός.
Still In Love With You (Thin Lizzy)
‘Nightlife’ – 1974
Ένα κομμάτι που όσες φορές και να το ακούσεις, δεν μπορείς να το χορτάσεις. Είναι παρμένο από τον δίσκο ‘Nightlife’ των Thin Lizzy (1974) και είναι το μόνο κομμάτι του δίσκου όπου ο Gary Moore έχει συμμετοχή (lead κιθάρα). Μπορεί τα συνθετικά credits να πιστώνονται αποκλειστικά στον Phil Lynott, όμως λέγεται πως μεγάλο μέρος του είχε συνθέσει ο Gary Moore πολλά χρόνια πριν την κυκλοφορία του. Άκρως ερωτικό, τρυφερό, με δύο υπέροχα κιθαριστικά σόλο που το απογειώνουν. Αξίζει να ακούσετε αυτήν την live ερμηνεία του 1975 (αν και ο Gary Moore δεν ήταν πια στην μπάντα)
Desperado (Colosseum II)
‘Electric Savage’ – 1977
Τα ’70s ήταν μια δεκαετία «αναζητήσεων» για τον Gary Moore, τόσο από άποψη μουσικών ειδών, όσο και από άποψη αναζήτησης μπάντας. Έτσι, μεταξύ 1975 και 1978 ήταν μέλος των Colosseum II, των οποίων ιδρυτής ήταν ο πρώην ντράμερ και ηγέτης των… Colosseum, Jon Hiseman. Όπως μπορείτε να ακούσετε και παρακάτω, το ‘Desperado’ είναι ένα τρομερά τεχνικό και περίπλοκο τραγούδι, με πολλά στοιχεία από progressive και jazz fusion μουσική. Απολαύστε:
Oh Pretty Woman (Gary Moore)
‘Still Got The Blues’ – 1990
Τα ’90s έχουν μόλις μπει και ο Gary Moore κυκλοφορεί τον θρυλικό δίσκο ‘Still Got The Blues’. Από αυτόν τον δίσκο ξεπήδησαν μερικά από τα πιο δημοφιλή τραγούδια της καριέρας του, με το ‘Oh Pretty Woman’, μια σκληρή blues ροκιά να ξεχωρίζει για το catchiness, την ευθύτητα και την αγνή, rock ‘n’ roll αύρα της.
Need Your Love So Bad (Gary Moore)
‘Blues for Greeny’ – 1995
Ο δίσκος ‘Blues for Greeny’ του 1995 ήταν ένας φόρος τιμής του Gary Moore στον ιδρυτή και κιθαρίστα των Fleetwood Mac, Peter Green, ο οποίος ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιρροές και μέντοράς του στις αρχές της καριέρας του. Μάλιστα, όταν ο Peter Green αποχώρησε από τους Fleetwood Mac, έδωσε στον Gary Moore την τεράστιας αξίας ’59 Gibson Les Paul του. Αυτός ο δίσκος αποτελείται από διασκευές σε κλασικά κομμάτια και έτσι, η αγάπη του για τα blues αποτέλεσε ιδανικό συνδυασμό με το μαγευτικό το ‘Need Your Love So Bad’ του θρυλικού Little Willie John.
Empty Rooms (Gary Moore)
‘Victims of the Future’ – 1983
Μεταφερόμαστε στη δεκαετία του ’80 και τον τέταρτο σόλο δίσκο του Gary Moore, ‘Victims of the Future’. Ένα από τα πιο ξεχωριστά τραγούδια της tracklist ήταν το ‘Empty Rooms’, μία ερωτική μπαλάντα συνοδευόμενη από μια εκπληκτική ερμηνεία και την γνωστή ’80s ατμόσφαιρα με πολλά synths στο background.
Over The Hills And Far Away (Gary Moore)
‘Wild Frontier’ – 1987
Το 1987 κατέφθασε ο έκτος προσωπικός δίσκος του Gary Moore, ‘Wild Frontier’, και στην πρώτη θέση της tracklist βρισκόταν το ‘Over The Hills And Far Away’, ένα κομμάτι πολύ μπροστά από την εποχή του. Τι να πρωτοσχολιάσω; Το σόλο; Τον καλπασμό της κιθάρας καθ’ όλη τη διάρκειά του; Τα βιολιά; Μιλάμε για ένα εμβληματικό τραγούδι, στο οποίο, πολλά χρόνια αργότερα, έκαναν μια αξέχαστη διασκευή οι Nightwish
Out in the Fields (Gary Moore & Phil Lynott)
‘Run for Cover’ – 1985
Οι παλιόφιλοι Gary Moore και Phil Lynott ξανασυναντιούνται το 1985, στον 5ο σόλο δίσκο του πρώτου, ο οποίος θεωρείται ότι ήταν το «μεγάλο βήμα» του για μια μεγάλη καριέρα. Καθαρό hard rock στο εκρηκτικό ‘Out in the Fields’ από τους δύο θρυλικούς καλλιτέχνες, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και πολύπλοκα σόλο του Gary Moore και, φυσικά, εμπορική καταξίωση με το single να φτάνει πολύ ψηλά τόσο στα ιρλανδικά (#3), όσο και στα βρετανικά charts (#5).
Spirit (The Gary Moore Band)
‘Grinding Stone’ – 1973
Ένα σχεδόν 18λεπτο (!) κομμάτι περιλαμβάνεται στην πρώτη σόλο απόπειρα του Gary Moore, ‘Grinding Stone’ (1973), η οποία κυκλοφόρησε από την The Gary Moore Band. Μπορεί ο δίσκος να μην απέσπασε ιδιαίτερα θερμές αντιδράσεις από κοινό και κριτικούς, όμως έδωσε τα πρώτα δείγματα της καλλιτεχνικής οντότητας του Gary Moore και της διάθεσής του για πειραματισμούς. Απολαύστε το:
Still Got The Blues (For You) (Gary Moore)
‘Still Got The Blues’ – 1990
Το κομμάτι μύθος. ΤΟ κομμάτι. Το κομμάτι που έπαιζε τη στιγμή που κάθε έφηβος από το 1990 και μετά ζητούσε στην εκλεκτή της καρδιάς του να χορέψει μαζί του προσπαθώντας να μη φανεί ότι έχει 250 σφυγμούς. Δεν έχω να πω κάτι άλλο.
Parissiene Walkways (Gary Moore & Phil Lynott)
‘Back on the Streets’ – 1978
Οι παλιόφιλοι συνεργάζονται (στα ντραμς είναι ο Brian Michael Downey, επίσης μέλος των Thin Lizzy) και μας χαρίζουν ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια όλων των εποχών. Το ακούς και ερωτεύεσαι πριν καν αποφασίσεις ποιον, ανατριχιάζεις πριν καν προλάβει να τραγουδήσει την πρώτη συλλαβή… Το απολαμβάνεις φυσικά από live, γιατί αυτή η παύση στο 2:50 είναι όλα τα λεφτά.
πηγή straightonmusic.com
1967: Ο Αμερικανός soul τραγουδιστής και τραγουδοποιός Otis Redding (Otis Ray Redding, Jr. 1941-1967) απεβίωσε σε ηλικία 26 ετών όταν κατά τη διάρκεια της περιοδείας του, το αεροπλάνο που επέβαινε πέφτει στην λίμνη Monona στο Ουισκόνσιν. Στο δυστύχημα σκοτώνονται όλα τα μέλη του πληρώματος καθώς και όλα τα μέλη της μπάντας του The Bar-Kays εκτός από τον Ben Cauley ο οποίος είναι ο μοναδικός επιζών. Είναι γνωστός και ως ο Βασιλιάς της soul. Το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1989, στο Songwriters Hall of Fame το 1994 και το 1999 τιμήθηκε με το βραβείο Grammy “Lifetime Achievement” για την συνολική του προσφορά στη μουσική. Δημοφιλή τραγούδια του: “Try a Little Tenderness”, “Shake” και “(Sittin’ On) The Dock of the Bay”, το οποίο ηχογραφήθηκε τρεις ημέρες πριν τον θάνατο του. Το όνομα του θεωρείται συνώνυμο της soul μουσικής.
πηγη Music Is Life... Σαν σημερα...
1976: Το Αμερικανικό συγκρότημα Eagles κυκλοφορεί το άλμπουμ με τίτλο "Hotel California". Είναι το πρώτο άλμπουμ χωρίς τον κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος Bernie Leadon και με τον Joe Walsh στη θέση του. Είναι επίσης το τελευταίο άλμπουμ για τον μπασίστα και τραγουδιστή Randy Meisner. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: "Hotel California", "New Kid in Town" κ.α.
1943: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ποιητής Jim Morrison (James Douglas Morrison 1943-1971) γεννήθηκε στην Μελβούρνη της Φλόριντα. Είναι δημοφιλής ως τραγουδιστής και στιχουργός του συγκροτήματος The Doors από το 1965 έως και το θάνατο του. Κυκλοφόρησε μαζί τους έξι άλμπουμ και γνώρισε την παγκόσμια αναγνώριση. Το 1993 το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame. Δημοφιλή τραγούδια με την φωνή του: "Break on Through (To the Other Side)", "Light My Fire", "People Are Strange", "Love Me Two Times", "Hello, I Love You", "Touch Me", "Riders on the Storm" κ.α. Θεωρείται μια από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες στην ιστορίας της rock μουσικής.
1938: Ο Αμερικανός κιθαρίστας και τραγουδοποιός J.J. Cale (John Weldon Cale) γεννήθηκε στην Οκλαχόμα Σίτι της Οκλαχόμα. Δύο από τα πιο γνωστά του τραγούδια, τα “After Midnight” και “Cocaine“, γνώρισαν επιτυχία στο ευρύ κοινό από τον Eric Clapton. Το 2006 σε συνεργασία με τον Clapton κυκλοφόρησαν το άλμπουμ “The Road to Escondido” το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Grammy ”Best Contemporary Blues Album“. Άλλα δημοφιλή τραγούδια του: “Call Me the Breeze“, “I Got the Same Old Blues” κ.α.
1791: Ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες κλασικής μουσικής, ο Wolfgang Amadeus Mozart (Johannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart 1756-1791) απεβίωσε σε ηλικία 35 ετών στην Βιέννη της Αυστρίας. Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την αιτία θανάτου του, χωρίς ποτέ να επιβεβαιωθεί καμία… Ο Mozart συνέθεσε πάνω από εξακόσια έργα, συμφωνίες, κονσέρτα και όπερες. Από πολύ μικρή ηλικία, έδειξε τις ικανότητες του στο πιάνο και στο βιολί και έγραψε τη πρώτη του σύνθεση στην ηλικία των πέντε ετών. Έδινε παραστάσεις μπροστά σε Ευρωπαϊκές Βασιλικές οικογένειες και στην ηλικία των δεκαεπτά ετών ήταν μεταξύ των μουσικών της Βασιλικής Αυλής στο Σάλτσμπουργκ. Τα πιο γνωστά του έργα τα συνέθεσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Βιέννη. Ένα από αυτά είναι και το “Requiem” (1791).
Iron Maiden – The number of the Beast
To εμβληματικότερο heavy metal συγκρότημα των 80s σε ένα από τα εμβληματικότερα heavy metal τραγούδια όλων των εποχών.
Salt-N-Pepa - Push It
Ένα τραγούδι, δεκάδες remix και άλλα τόσα samples βασισμένα σε αυτό. Παραδόξως, το εν λόγω κομμάτι των Salt n Pepa ήταν αρχικά b-side στο πρώτο σινγκλάκι του πρώτου τους άλμπουμ.
Όλα τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους καλλιτέχνες, στους δημιουργούς των τραγουδιών και στις δισκογραφικές εταιρείες τους. Οι φωτογραφίες των καλλιτεχνών προέρχονται από διάφορα sites του Διαδικτύου, οι οποίες επίσης ΔΕΝ μου ανήκουν. Το παραπάνω μουσικά video δεν έχουν σκοπό την παραβίαση των αξιώσεων που έχουν οι δισκογραφικές εταιρείες αλλά προορίζεται
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.
Εάν πάραυτα θίγονται τα συμφέροντα κάποιου, είμαι πρόθυμος να προβώ ευχαρίστως στην άμεση και οριστική διαγραφή του.
home 
