δισκάδικα&βινύλια Μουσική Χρονοκάψουλα

Ο Alice Cooper (πραγμ. όνομα Βίνσεντ Ντέιμον Φουρνιέ, 4 Φεβρουαρίου 1948) είναι Αμερικάνος τραγουδιστής της ροκ μουσικής σκηνής. Θεωρείται ο «νονός της shock rock» και στις ζωντανές του εμφανίσεις συμπεριλαμβάνεται ένα σόου με ηλεκτρικές καρέκλες, γκιλοτίνες, ζωντανούς βόες, κ.α.. Το 2011 έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame. Ο Κούπερ γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ το 1948 και ο πατέρας του ήταν κληρικός, όπως και ο παππούς του. Το 1964 σχημάτισε το πρώτο του συγκρότημα, τους Earwigs. Λίγο αργότερα, μετονομάστηκαν σε Spiders με τον Κούπερ στα φωνητικά, τον Γκλεν Μπάξτον και τον Τζον Τάτουμ στις κιθάρες, τον Ντένις Ντάναγουεϊ στο μπάσο και και τον Τζον Σπιρ στα τύμπανα. Το 1965 ηχογράφησαν το σινγκλ «Why Don’t You Love Me», το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της «Mascot Records». Την επόμενη χρονιά και ενώ τα μέλη του σχήματος αποφοιτούσαν από το λύκειο, ο Μάικλ Μπρους αντικατέστησε τον Τάτουμ και κυκλοφόρησαν το σινγκλ «Don’t Blow Your Mind», ενώ ο Σπιρ αντικαταστάθηκε από τον Νιλ Σμιθ. Το 1968, το συγκρότημα ονομαζόταν The Nuzz, αλλά όταν έμαθαν ότι αυτή την ονομασία την είχε ένα άλλο σχήμα αποφάσισαν να μετονομαστούν σε Alice Cooper Band. Εκείνη τη χρονιά υπέγραψαν συμβόλαιο με τη «Straight Records» του Φρανκ Ζάπα κυκλοφορώντας το δίσκο «Pretties for You» τον Αύγουστο του 1969. Παρ’ όλη τη σοκαριστική εικόνα την οποία δημιούργησαν οι συναυλίες του συγκροτήματος ανεβάζοντας τη δημοτικότητα τους,[2] το δεύτερο τους άλμπουμ «Easy Action» δεν κατάφερε να μπει στα τσαρτ και οι Alice Cooper Band μετακόμισαν πίσω στο Ντιτρόιτ,[3] αφού τρία χρόνια νωρίτερα είχαν μεταφερθεί στο Λος Άντζελες. Το συγκρότημα εμφανίστηκε στο φεστιβάλ «Strawberry Fields» του 1970 και κυκλοφόρησε τον τρίτο του δίσκο, «Love it to Death» ανεβαίνοντας στο # 35 του Billboard, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του σινγκλ «I’m Eighteen». Η επιτυχία του δίσκου οδήγησε την εταιρεία «Warner Bros.» να τους προτείνει συμβόλαιο συνεργασίας. Επιτυχία και αλλαγή: Στα τέλη του 1971 κυκλοφόρησαν τον πλατινένιο δίσκο «Killer», αλλά το συγκρότημα έγινε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της αμερικάνικης χαρντ ροκ σκηνής μετά την κυκλοφορία του σινγκλ «School’s Out», το οποίο ανέβηκε στο # 7 του Billboard και το # 1 στη Μεγάλη Βρετανία.[4] Παράλληλα, ο ομώνυμος δίσκος έφθασε στο # 2 στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε πλατινένιος. Η εικόνα των Alice Cooper Band προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου μέλος του κοινοβουλίου αιτήθηκε την απαγόρευση των εμφανίσεων του συγκροτήματος στη χώρα. Το «Billion Dollar Babies» του 1973 έγινε ο πιο επιτυχημένος, από εμπορικής άποψης, δίσκος του συγκροτήματος αφού ανέβηκε στην κορυφή των τσαρτ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ περιείχε τρία σινγκλ τα οποία ανέβηκαν στο βρετανικό Top-10, τα «Elected», «Hello Hurray» και «No More Mr. Nice Guy». Στα τέλη της χρονιάς ακολούθησε ο Top-10 δίσκος «Muscle of Love», ενώ προβλήματα άρχισαν να διαφαίνονται στις σχέσεις μεταξύ των μελών του σχήματος. Οι Alice Cooper Band διαλύθηκαν το 1974 και η «Warner Bros.» κυκλοφόρησε τη συλλογή «Alice Cooper’s Greatest Hits» η οποία έφθασε στο # 8 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σόλο καριέρα: Το 1975, ο Κούπερ επέστρεψε με το προσωπικό του σχήμα, κυκλοφορώντας το επιτυχημένο «Welcome to My Nightmare» το οποίο έφθασε στο # 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνοδευόμενο από την επιτυχία «Only Women Bleed». Αυτός ήταν ο μοναδικός δίσκος του Alice Cooper ο οποίος κυκλοφόρησε μέσω της «Atlantic» και οι στίχοι των τραγουδιών παρουσίαζαν μία ιστορία βασισμένη στον εφιάλτη ενός παιδιού, ενώ συμμετείχε ως αφηγητής ο ηθοποιός Βίνσεντ Πράις. Τα μέλη του προηγούμενου συγκροτήματος του Κούπερ, σχημάτισαν τους Billion Dollar Babies κυκλοφορώντας το δίσκο «Battle Axe», το 1977. Τον Ιούλιο του 1976 κυκλοφόρησε το σινγκλ «I Never Cry», το οποίο σκαρφάλωσε στο # 12 στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ακολουθήσει ο δίσκος «Alice Cooper Goes to Hell», ενώ το «Lace and Whiskey» του 1977 περιείχε την Top-10 επιτυχία «You and Me». Στη συνέχεια ηχογράφησε το ζωντανό άλμπουμ «The Alice Cooper Show» και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το «From the Inside» με την επιτυχία «How You Gonna See Me Now». Παρακμή και επιστροφή: Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Κούπερ πειραματίστηκε με τον ήχο του, γεγονός που μείωσε τη δημοτικότητα του συγκροτήματος αφού έχασε ένα μεγάλο μέρος του φανατικού του κοινού. Οι δίσκοι «Flush the Fashion», «Special Forces», «Zipper Catches Skin» και «DaDa» εισήγαγαν New Wave και ποπ στοιχεία στη μουσική του σχήματος, την εποχή που ο ίδιος υπέφερε από τον εθισμό του στο αλκοόλ. Μετά από ένα χρόνο διαλείμματος με σκοπό να σώσει το γάμο του, ο Κούπερ αποφάσισε να επιστρέψει στη μουσική σκηνή με το δίσκο «Constrictor» του 1986, μπαίνοντας στο Billboard Hot-100 για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια. Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ονομάστηκε «The Nightmare Returns», ενώ το 1987 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Raise Your Fist and Yell». Το 1988, υπέγραψε συμβόλαιο με την «Epic Records» και κυκλοφόρησε τον πλατινένιο δίσκο «Trash» ο οποίος έφθασε στο # 2 στο Ηνωμένο Βασίλειο και περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες «Poison», «Bed of Nails» και «House of Fire». Μία πολύ επιτυχημένη παγκόσμια περιοδεία ακολούθησε και το συγκρότημα κυκλοφόρησε το χρυσό «Hey Stoopid» το 1991, με τρία Top-40 σινγκλ στη Μεγάλη Βρετανία. Με τη δημοτικότητα του συγκροτήματος να έχει ανέβει και τα μέλη του να πραγματοποιούν αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις, ακολούθησε το «The Last Temptation» του 1994, φθάνοντας στο # 6 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1997 κυκλοφόρησε το ζωντανό «A Fistful of Alice» και δύο χρόνια αργότερα η τετραπλή συλλογή «The Life and Crimes of Alice Cooper». Ακολούθησε το πρώτο του στούντιο άλμπουμ μετά από έξι χρόνια, με τίτλο «Brutal Planet» με τον Κούπερ να περιοδεύει παγκοσμίως για την προώθηση του. Στη συνέχεια ηχογράφησε τα «Dragontown» του 2001 και «The Eyes of Alice Cooper» του 2003, ενώ ξεκίνησε τη ραδιοφωνική εκπομπή του με την ονομασία «Night with Alice Cooper», στις 26 Ιανουαρίου 2004. Το 2005, κυκλοφόρησε το «Dirty Diamonds», με το συγκρότημα να εμφανίζεται στο φεστιβάλ τζαζ του Μοντρέ στην Ελβετία, στις 12 Ιουλίου. Δύο χρόνια αργότερα, μοιράστηκε τη σκηνή με έναν άλλο καλλιτέχνη της Shock Rock, τον Μέριλυν Μάνσον, ενώ το 2008 κυκλοφόρησε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του από το 1991, με τίτλο «Along Came a Spider». Το 2010, περιόδευσε με τον Rob Zombie και ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις για το επόμενο άλμπουμ του με τίτλο «Welcome 2 My Nightmare», το οποίο αποτελεί sequel του πρώτου προσωπικού του δίσκου από το 1975. Το Μάρτιο του 2011 έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame. Το καλοκαίρι του 2012 περιόδευσε στην Ευρώπη ανοίγοντας τις συναυλίες των Iron Maiden,ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ταινία του Τιμ Μπάρτον, «Dark Shadows» Προσωπική ζωή: Στις 20 Μαρτίου 1976, ο Κούπερ παντρεύτηκε την καθηγήτρια μπαλέτου Σέριλ Γκόνταρντ, με την οποία έφθασαν στα πρόθυρα του διαζυγίου όταν ο τραγουδιστής αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού. Παρ’ όλα αυτά, το ζευγάρι παραμένει μαζί μέχρι σήμερα.