ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ- ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ Η τζαζ είναι ένα μουσικό είδος που αποτέλεσε εξέλιξη της λαϊκής αμερικανικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα

Η τζαζ είναι ένα μουσικό είδος που αποτέλεσε εξέλιξη της λαϊκής αμερικανικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, με αφρικανικές καταβολές. Περιλαμβάνει αρκετά μουσικά είδη που στηρίχτηκαν σε ένα κοινό σκεπτικό κατασκευής, τον μερικό ή και ολικό αυτοσχεδιασμό. Γνώρισε σημαντική ανάπτυξη και διεθνή αναγνωρισιμότητα κατά τη δεκαετία του1920. Αν και υπάρχει μεγάλη δυσκολία να οριστεί η Τζαζ στο σύνολό της, ένας ορισμός που διευκρινίζει εν μέρει το περιεχόμενό της είναι ότι πρόκειται για μία μουσική στην οποία ο μουσικός εκτελεί μελωδικές παραλλαγές πάνω σε μία δεδομένη αρμονική βάση και αυτό σε διάλογο με τον ρυθμικό παλμό.Ένας σημαντικός συνθέτης και πιανίστας της Τζαζ, ο Τελόνιους Μονκ (Thelonious Monk, 1917–1982) είχε πει: «Η Τζαζ είναι Ελευθερία». Και πράγματι, ο αυξημένος βαθμός αυτοσχεδιασμού που περικλείει το είδος αυτό σε κάθε συστατικό της μουσικής (Μελωδία, Αρμονία, Ρυθμό) μας επιβεβαιώνει το βασικό αυτό πλαίσιο της μουσικής Τζαζ.Ο μουσικός της τζαζ, ασκείται επίπονα σε γνωστά συστατικά στοιχεία της μουσικής, κοινά για κάθε μουσικό είδος όπως οι Κλίμακες, οι Συγχορδίες, η Μελωδία, ο Ρυθμός, η Αρμονία, ώστε να είναι σε θέση, οι μελωδίες που ακούει με το μυαλό του να κατευθύνουν τα δάχτυλά του, σε μια πραγματικά προσωπική έκφραση, σε ένα διάλογο με τον εαυτό του, τους μουσικούς που τον συνοδεύουν και με το κοινό.Κάποιοι από τους θρύλους της τζαζ… Λούις Άρμστρονγκ Η πιο διάσημη τρομπέτα όλων των εποχών, γέννημα θρέμμα της Νέας Ορλεάνης, έστελνε τον ήχο της στα ήρεμα νερά του Μισισιπή, πάνω σε ολόφωτα ποταμόπλοια. Η χαρακτηριστική βαθιά φωνή του, που μιμούνταν συχνά την τρομπέτα του, το παρελθόν σε αναμορφωτήριο της πόλης, τα θρυλικά του συγκροτήματα, οι τρομερές του σκηνικές εμφανίσεις, που ξάφνιαζαν όσους τον έβλεπαν για πρώτη φορά, οι θεατρικές ερμηνείες του σε τραγούδια όπως το «Do you know what it means, to miss New Orleans» ή το «Hello Dolly», αλλά και η υπέροχη καρδιά του που τον έκαναν ένα από τους πιο αγαπητούς μουσικούς του είδους, συνθέτουν τα στοιχεία του θρύλου του. Ντιούκ Έλινγκτον Ο Δούκας με την τρομπέτα, παιδί αστικής καταγωγής ενός μπάτλερ στον Λευκό Οίκο, με μόρφωση και κουλτούρα, θεωρείται πατέρας μερικών από τις πιο κλασικές και γοητευτικές μελωδίες στην ιστορία της τζαζ. Δεν σταμάτησε ποτέ να συνθέτει κομμάτια, ακόμα και λίγο πριν το θάνατο του στο νοσοκομείο. Η θητεία του σε μεγάλες ορχήστρες που δημιούργησε αλλά και σε περίφημα κλαμπ όπως το Cotton Club, τον έκανε πολύ δημοφιλή στους κύκλους των λευκών. Όπως και οι ντελικάτοι τρόποι του. Μπίλι Χόλιντεϊ Η κυρία που τραγούδησε τα μπλουζ, η Lady Day, όπως τη βάφτισε ο μεγάλος της έρωτας Λέστερ Γιανγκ, πέρασε εξαιρετικά δύσκολα χρόνια στη Βαλτιμόρη, παρατημένη από τη μητέρα της και με θητεία ακόμα και σε οίκο ανοχής. Η απίστευτη φωνή της, για πολλούς η σημαντικότερη γυναικεία φωνή στην ιστορία της μουσικής, την καθιέρωσε ως αγαπημένη φωνή της τζαζ. Οι εμφανίσεις της στο Χάρλεμ, στα πιο διάσημα κλαμπ της εποχής είναι θρυλικές. Η πτώση της στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, τα δύσκολα χρόνια του τέλους σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Μανχάταν και οι αλλεπάλληλες επισκέψεις σε κλινικές, δεν σκιάσανε ούτε στιγμή το θρύλο αυτής της τραγικά γοητευτικής βασίλισσας. Τσάρλι Πάρκερ Ο πιο διάσημος σαξοφωνίστας, έγινε γνωστός για τον ιλιγγιώδη τρόπο που έζησε τα μόλις 34 χρόνια της ζωής του και την απίστευτη επίδραση που άσκησε σε όλους τους κατοπινούς μουσικούς. Αυτοκαταστροφικός και συνάμα δημιουργικός, με καταγωγή από το Κάνσας Σίτι, μπαινόβγαινε συχνά σε νοσοκομεία με ψυχικές διαταραχές και προσπάθειες αποτοξίνωσης, ενώ ταυτόχρονα κατάφερνε, αυτοδίδακτος όντας, να εισάγει καινοτομίες εντυπωσιακές σε ηλικία μόλις είκοσι χρόνων. Νίνα Σιμόν Κόρη μιας οικογένειας Μεθοδιστών από την Βόρεια Καρολίνα, ξεκίνησε μια καριέρα στην κλασική μουσική. Όμως οι μεγάλες σάλες ήταν κλειστές πάντα για τους μαύρους που θεωρούνταν απλά ελαφροί διασκεδαστές. Η κλασική μουσική θα παντρευτεί στα χέρια της με τη τζαζ, ο Ζακ Μπρελ με τον Γκέρσουιν και ο Κουρτ Βάιλ με την Μπίλι. Η σπάνια βραχνή φωνή της και ο δαιμονικός τρόπος που έγερνε πάνω στο πιάνο στοίχειωσαν στην παγκόσμια μυθολογία της αγαπημένης μας μουσικής. Ja.Br.