CINEMA....Η «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού κέρδισε βραβείο α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1971.

Η «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού κέρδισε βραβείο α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1971. Είναι περισσότερο γνωστή για το μουσικό θέμα με το γνωστό και σημαντικό για την ελληνική μουσική ιστορία «Ζειμπέκικο της Ευδοκίας», που έγραψε ο Μάνος Λοΐζος. Ρεαλισμός, σκληρό φως, γυμνά τοπία. Ο Δαμιανός μας δείχνει την Ελλάδα του τότε, μια Ελλάδα μίζερη αλλά με διάθεση για ζωή. Η ποιότητα ζωής ως όρος δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. Οι ήρωες κινούνται ανάμεσα στην πόλη και τη φύση. Όμως η πόλη της Ευδοκίας έχει φτωχογειτονιές, άδεια σοκάκια, χωράφια. Φαίνεται φτωχή, αθεράπευτα φτωχή, ταιριάζει γάντι στους ήρωές της. Η Ευδοκία είναι μια πόρνη. Θέλει να είναι ελεύθερη, θέλει να παντρευτεί, θέλει οι δικοί της να μην ντρέπονται γι’ αυτή. Όμως αφήνεται να την εκμεταλλευτούν, μαθαίνει στα εύκολα. Βολεύεται. Ο χαρακτήρας της σμιλεύτηκε εξαιτίας των κοινωνικών συνιστωσών, της φτώχειας, της αμάθειας αλλά και του φόβου (ο φόβος της φυλάκισης φαίνεται έντονα σε κάποια σημεία). Η πορεία της προς τη χειραφέτηση είναι ένα αδιέξοδο, δε χάνει όμως τίποτα αν προσπαθήσει.