O "άσωτος υιός" του rocn'n'roll Iggy Pop σε συνεργασία με τον Βόσνιο συνθέτη Goran Bregovic, στο υπέροχο τραγούδι "in the death car". To μουσικό στίγμα της αμερικάνικης ταινίας του σπουδαίου Σέρβου σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα ("Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές", "ο καιρός των τσιγγάνων", "Underground"), το "Arizona dream". Με την "τριπαριστή ερμηνεία" του Johnny Depp, τον παλαίμαχο κωμικό Jerry Lewis (εδώ σε έναν δραματικό ρόλο), τη Faye Dunaway (για εμένα μια από τις πιο φινετσάτες κι όμορφες γυναικείες παρουσίες του αμερικανικού-κι όχι μόνο-σινεμά) και την πολύ ταλαντούχα Lili Taylor. Μια ταινία που τόσο υποτίμησε το "ιερατείο" των κριτικών κινηματογράφου. Όμως για τη δική μου οπτική, τις δικές μου ανάγκες και τα vibes που με ελκύουν και ταξιδεύουν, επρόκειτο για μια εμπειρία φευγάτη, ιδιαίτερη, ρομαντική και συνάμα με άφθονες δόσεις αυτοκαταστροφικής εμμονής απελευθέρωσης από το γήινο κλουβί και την "πολιτιστική νεύρωση" της ενσωμάτωσης στις νόρμες και την "κανονικότητά του". Μια ταινία ονειρική, ποιητική και συνάμα συγκινητικά απλή!
Όπως θα'πρεπε ίσως να ήταν και η ζωή μας...
Γκόραν Μπρέγκοβιτς
Ίγκι Ποπ
Άλμπουμ: Arizona Dream
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1993
Ο Ρότζερ Χόντσον έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους πιο ταλαντούχους συνθέτες και τραγουδοποιούς των τελευταίων χρόνων. Ως φωνή των Supertramp, μας χάρισε αξέχαστες επιτυχίες, όπως τα Logical Song, Dreamer, Take the Long Way Home, Breakfast In America, School και πολλά άλλα, που σημάδεψαν την εποχή μας.
Το 1969 μαζί με τον Rick Davies ιδρύει τους Supertramp, μια από τις καλύτερες rock 'n' roll μπάντες όλων το εποχών, και παραμένει η ψυχή του συγκροτήματος για 14 χρόνια. Το 1983, αφήνει τους Supertramp στο απόγειο της επιτυχίας τους, για να αφοσιωθεί στην οικογένειά του, να ζήσει μια ήρεμη ζωή στη φύση και να ακολουθήσει στις πνευματικές του ανησυχίες.
Το διάστημα που ο Hodgson ήταν αρχηγός του συγκροτήματος, οι Supertramp πούλησαν πάνω από 60 εκατομμύρια άλμπουμ. Μόνο στον Καναδά, οι πωλήσεις του Crime of the Century και του Breakfast in America ήταν τόσες, που ένας στους 15 Καναδούς είχε και τα δύο αυτά λευκώματα. Το Breakfast in America, πούλησε πάνω από 18 εκατομμύρια αντίτυπα και ήταν παγκοσμίως πρώτο σε πωλήσεις άλμπουμ το 1979.
Ο Hodgson είναι ένας πολυ-ταλαντούχος μουσικός, που είναι ταυτόχρονα στιχουργός, πιανίστας, κιθαρίστας και επιτυχημένος παραγωγός. Ακολουθεί σόλο καριέρα από το 1984 μέχρι σήμερα. Το πρώτο του άλμπουμ In the Eye of the Storm, έγινε αμέσως πλατινένιο και πούλησε πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Το 2005 κυκλοφόρησε το Retrospectacle - The Supertramp Anthology, μια συλλογή όλων των κλασικών κομματιών των Supertramp, που πούλησε πάνω από 1 εκατομμύριο σε λιγότερο από ένα χρόνο!
Supertramp
Άλμπουμ: Crime of the Century
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1974
Supertramp - School
Μέσα στο 1974 και ενώ οι Pink Floyd βρισκόταν σε περιοδεία για την προώθηση του “The Dark Side of the Moon”. συνέθεσαν τρία νέα κομμάτια, ένα εκ των οποίων ήταν το “Shine On You Crazy Diamond”.
Το “Wish You Were Here” ήταν το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος που είχε ένα ενιαίο θέμα, κριτικάροντας τη μουσική βιομηχανία, κυρίως με το τραγούδι “Welcome to the Machine”, ενώ το “Have a Cigar” αντιμετώπιζε με ειρωνεία τους επιχειρηματίες που κατέχουν τα ηνία στο χώρο.
Οι στίχοι του “Wish You Were Here” αναφέρονται, κυρίως, στον Σιντ Μπάρετ αλλά και στον ίδιο το Ρότζερ Γουώτερς. Τέλος, το “Shine On You Crazy Diamond” αναφέρεται στον Μπάρετ και τα προβλήματα που τον οδήγησαν να αποχωρήσει από το συγκρότημα. Το όλο θέμα του δίσκου έχει να κάνει με μουσική βιομηχανία και τα προβλήματα τα οποία δημιουργεί στους ανθρώπους οι οποίοι περιπλέκονται με αυτήν
Η ηχογράφηση του δίσκου έγινε στα “Abbey Road Studios” του Λονδίνου και το άλμπουμ πούλησε 250.000 αντίτυπα μόνο από τις προπαραγγελίες του, ανεβαίνοντας στο # 1 των βρετανικών τσαρτ. Οι αντίστοιχες παραγγελίες στις Ηνωμένες Πολιτείες έφθαναν τον αριθμό των 900.000, με το “Wish You Were Here” να βραβεύεται πλέον ως εξαπλά πλατινένιο.
songs
1. Shine On You Crazy Diamond (part 1) (Wright, Waters, Gilmour)
2. Welcome to the Machine (Waters) – 7:30
3. Have a Cigar (Waters) – 5:24
4. Wish You Were Here (Waters, Gilmour) – 5:17
5. Shine On You Crazy Diamond (part 2) (Wright, Waters, Gilmour) – 12:29
Από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα, ο ήχος τους άνοιξε το δρόμο για την ανάπτυξη της hard rock & heavy metal μουσικής, οι Iron Butterfly σχηματίσθηκαν στο San Diego της Καλιφόρνια to 1966. Γνώρισαν πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία, ιδιαίτερα με τον δεύτερο δίσκο τους ‘’In-A-Gadda-Da-Vida’’ (1968) και το ομότιτλο κομμάτι. Για τις πωλήσεις του συγκεκριμένου δίσκου ήταν το πρώτο συγκρότημα στο οποίο απονεμήθηκε πλατίνα από την R.I.A.A (εταιρεία που εκπροσωπεί τη δισκογραφική βιομηχανία στην Αμερική), η οποία την εισήγαγε ως βραβείο το 1975 όταν άλλαξε τα κριτήρια για τις πωλήσεις δίσκων.
Ο πρώτος δίσκος με τον τίτλο ‘’Heavy’’ κυκλοφόρησε αρχές του 1968 (είχε ηχογραφεί μερικούς μήνες πριν) στην εταιρεία Atko (θυγατρική της Atlantic). Αν και δεν έβγαλε μικρό δίσκο με μεγάλη επιτυχία, ήταν επιτυχημένος εμπορικά και τελικά έφθασε τις πωλήσεις για την απονομή χρυσού βραβείου.
Η σύνθεση που ηχογράφησε το ‘’Heavy’’ αποτελούνταν από τους: Doug Ingle (πλήκτρα, φωνή),
Ron Bushy (τύμπανα), Danny Weiss (κιθάρα), Jerry Penrod (μπάσο) & Darryl DeLoach (φωνή, κρουστά).
Μπορεί το ‘’In-A-Gadda-Da-Vida’’ να είναι το σήμα κατατεθέν της μπάντας αλλά το ορχηστρικό ‘’Iron Butterfly Theme’’ από το ‘’Heavy’’ αποτελεί κορυφαία στιγμή -κατά την προσωπική μου γνώμη- και επέδρασε σε μουσικούς που έκαναν καριέρα λίγα χρόνια μετέπειτα (Tom Scholz/Boston).
Αμέσως μετά την ηχογράφηση του πρώτου δίσκου εκτός των Ingle & Bushy, οι υπόλοιποι τρεις αποχώρησαν. Νέα μέλη οι: Lee Dorman (μπάσο) και ο δεκαεπτάχρονος Eric Brann (κιθάρα,φωνή).
Το καλοκαίρι του 1968 κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος με τίτλο ‘’In-A-Gadda-Da-Vida’’, που αποτελεί αναμφισβήτητα την κορυφαία δημιουργία τους και συγκαταλέγεται στους καλύτερους όλων των εποχών.Το συγκρότημα είχε κλειστεί για να εμφανιστεί στο φεστιβάλ του Woodstock αλλά δεν κατάφερε να ανέβει στη σκηνή καθώς είχαν μπλοκαριστεί στο αεροδρόμιο και οι επαφές του εκπροσώπου τους με τους διοργανωτές του φεστιβάλ απέβησαν άκαρπες.
Το άλμπουμ ‘’Ball’ κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1969 και γρήγορα έγινε χρυσός, συνεχίζοντας μουσικά στο ίδιο ύφος ενώ περιείχε και πιο μελωδικές συνθέσεις. Ήταν ο δεύτερος και τελευταίος studio δίσκος της κλασικής σύνθεσης των Butterfly καθώς ο κιθαρίστας Eric Brann αποχώρησε από το σχήμα λόγω διαφωνιών.Επόμενη κυκλοφορία -και επίσης επιτυχημένη εμπορικά- το ‘’Live’’, τον Απρίλιο του 1970, το οποίο είχε ηχογραφηθεί με την κλασική σύνθεση ένα χρόνο πριν.
Και φθάνουμε στο καλοκαίρι του 1970 όταν κυκλοφόρησε το ‘’Metamorphosis’’ (top 20) με την προσθήκη των κιθαριστών Mike Pinera & Larry "Rhino" Reinhardt.
Η αποχώρηση του βασικού τραγουδιστή και συνθέτη Doug Ingle, λόγω διαφωνιών με τα υπόλοιπα μέλη, και η κυκλοφορία ενός αποτυχημένου μικρού δίσκου χωρίς τη συμμετοχή του, οδήγησαν στη διάλυση της μπάντας. Παρήλθαν τρία χρόνια μέχρι την επανασύσταση των Iron Butterfly από τους Bushy & Brann.
Οι δύο δίσκοι που κυκλοφόρησαν μέσα στο ίδιο έτος (Scorching Beauty & Sun and Steel) απέτυχαν εμπορικά. Από τότε και μέχρι σήμερα το συγκρότημα εξακολουθεί να υφίσταται, με εξαίρεση τα διαστήματα από το 1985-1987 & από το 2012-2015 με κινητήριους μοχλούς -κατά κύριο λόγο- τους Ron Bushy & Lee Dorman και με πάρα πολλούς μουσικούς να έχουν ενταχθεί στη σύνθεσή τους. Μετά τον θάνατο του μπασίστα Lee Dorman το 2012 και λόγω προβλημάτων υγείας του Ron Bushy που δεν του επιτρέπουν να περιοδεύει, δεν υπάρχει μέλος από την αυθεντική ή κλασική σύνθεση.
My Sharona – Knack (1979)
Σύνθεση: Doug Fisher, Berton Averre
Παραγωγή: Mike Chapman
Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίες του ΄70 ήταν σίγουρα το “My Sharona” των Knack το οποίο ηχογραφήθηκε το 1979 και αγαπήθηκε ιδιαίτερα και από το ελληνικό κοινό. Η Sharona ήταν μία κοπέλα που είχε ερωτευτεί ο Doug Fisher ο οποίος έγραψε τους στίχους του τραγουδιού πάνω στη μουσική του Berton Averre. Το τραγούδι έφτασε στο Νο 1 των αμερικανικών charts ενώ στη Βρετανία πήγε μέχρι και το Νο 6.
1951: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Sting (Gordon Matthew Thomas Sumner) γεννήθηκε στο Γουόλσεντ της Αγγλίας. Είναι δημοφιλής για την συμμετοχή του στο rock συγκρότημα The Police από το 1978 έως και το 1983. Κυκλοφορήσαν πέντε πετυχημένα άλμπουμ και κέρδισαν έξι βραβεία Grammy με τραγούδια όπως τα "Roxanne", "Can't Stand Losing You", "Walking on the Moon", "Don't Stand So Close to Me", "Every Breath You Take" κ.α. Μετά την διάλυση του συγκροτήματος ακολούθησε σόλο καριέρα, κυκλοφορώντας το πρώτο του άλμπουμ το 1985. Μέχρι σήμερα έχει κερδίσει εικοσιπέντε American Music Awards και έντεκα Grammy Awards. Δημοφιλή τραγούδια από την σόλο καριέρα του: "If You Love Somebody Set Them Free", "We'll Be Together", "Englishman in New York", "Fragile", "Mad About You" κ.α.
1971: Στην κορυφή του Billboard Hot 100 βρίσκεται ο Rod Stewart με το τραγούδι "Maggie May". Είναι μέρος του τρίτου άλμπουμ του τραγουδιστή με τίτλο "Every Picture Tells a Story"
Ο Alice Cooper (πραγμ. όνομα Βίνσεντ Ντέιμον Φουρνιέ, 4 Φεβρουαρίου 1948) είναι Αμερικάνος τραγουδιστής της ροκ μουσικής σκηνής. Θεωρείται ο «νονός της shock rock» και στις ζωντανές του εμφανίσεις συμπεριλαμβάνεται ένα σόου με ηλεκτρικές καρέκλες, γκιλοτίνες, ζωντανούς βόες, κ.α.. Το 2011 έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame.
Ο Κούπερ γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ το 1948 και ο πατέρας του ήταν κληρικός, όπως και ο παππούς του.
Το 1964 σχημάτισε το πρώτο του συγκρότημα, τους Earwigs. Λίγο αργότερα, μετονομάστηκαν σε Spiders με τον Κούπερ στα φωνητικά, τον Γκλεν Μπάξτον και τον Τζον Τάτουμ στις κιθάρες, τον Ντένις Ντάναγουεϊ στο μπάσο και και τον Τζον Σπιρ στα τύμπανα. Το 1965 ηχογράφησαν το σινγκλ «Why Don’t You Love Me», το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της «Mascot Records». Την επόμενη χρονιά και ενώ τα μέλη του σχήματος αποφοιτούσαν από το λύκειο, ο Μάικλ Μπρους αντικατέστησε τον Τάτουμ και κυκλοφόρησαν το σινγκλ «Don’t Blow Your Mind», ενώ ο Σπιρ αντικαταστάθηκε από τον Νιλ Σμιθ.
Το 1968, το συγκρότημα ονομαζόταν The Nuzz, αλλά όταν έμαθαν ότι αυτή την ονομασία την είχε ένα άλλο σχήμα αποφάσισαν να μετονομαστούν σε Alice Cooper Band. Εκείνη τη χρονιά υπέγραψαν συμβόλαιο με τη «Straight Records» του Φρανκ Ζάπα κυκλοφορώντας το δίσκο «Pretties for You» τον Αύγουστο του 1969. Παρ’ όλη τη σοκαριστική εικόνα την οποία δημιούργησαν οι συναυλίες του συγκροτήματος ανεβάζοντας τη δημοτικότητα τους,[2] το δεύτερο τους άλμπουμ «Easy Action» δεν κατάφερε να μπει στα τσαρτ και οι Alice Cooper Band μετακόμισαν πίσω στο Ντιτρόιτ,[3] αφού τρία χρόνια νωρίτερα είχαν μεταφερθεί στο Λος Άντζελες. Το συγκρότημα εμφανίστηκε στο φεστιβάλ «Strawberry Fields» του 1970 και κυκλοφόρησε τον τρίτο του δίσκο, «Love it to Death» ανεβαίνοντας στο # 35 του Billboard, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του σινγκλ «I’m Eighteen». Η επιτυχία του δίσκου οδήγησε την εταιρεία «Warner Bros.» να τους προτείνει συμβόλαιο συνεργασίας.
Επιτυχία και αλλαγή:
Στα τέλη του 1971 κυκλοφόρησαν τον πλατινένιο δίσκο «Killer», αλλά το συγκρότημα έγινε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της αμερικάνικης χαρντ ροκ σκηνής μετά την κυκλοφορία του σινγκλ «School’s Out», το οποίο ανέβηκε στο # 7 του Billboard και το # 1 στη Μεγάλη Βρετανία.[4] Παράλληλα, ο ομώνυμος δίσκος έφθασε στο # 2 στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε πλατινένιος. Η εικόνα των Alice Cooper Band προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου μέλος του κοινοβουλίου αιτήθηκε την απαγόρευση των εμφανίσεων του συγκροτήματος στη χώρα.
Το «Billion Dollar Babies» του 1973 έγινε ο πιο επιτυχημένος, από εμπορικής άποψης, δίσκος του συγκροτήματος αφού ανέβηκε στην κορυφή των τσαρτ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ περιείχε τρία σινγκλ τα οποία ανέβηκαν στο βρετανικό Top-10, τα «Elected», «Hello Hurray» και «No More Mr. Nice Guy». Στα τέλη της χρονιάς ακολούθησε ο Top-10 δίσκος «Muscle of Love», ενώ προβλήματα άρχισαν να διαφαίνονται στις σχέσεις μεταξύ των μελών του σχήματος. Οι Alice Cooper Band διαλύθηκαν το 1974 και η «Warner Bros.» κυκλοφόρησε τη συλλογή «Alice Cooper’s Greatest Hits» η οποία έφθασε στο # 8 στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σόλο καριέρα:
Το 1975, ο Κούπερ επέστρεψε με το προσωπικό του σχήμα, κυκλοφορώντας το επιτυχημένο «Welcome to My Nightmare» το οποίο έφθασε στο # 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνοδευόμενο από την επιτυχία «Only Women Bleed». Αυτός ήταν ο μοναδικός δίσκος του Alice Cooper ο οποίος κυκλοφόρησε μέσω της «Atlantic» και οι στίχοι των τραγουδιών παρουσίαζαν μία ιστορία βασισμένη στον εφιάλτη ενός παιδιού, ενώ συμμετείχε ως αφηγητής ο ηθοποιός Βίνσεντ Πράις.
Τα μέλη του προηγούμενου συγκροτήματος του Κούπερ, σχημάτισαν τους Billion Dollar Babies κυκλοφορώντας το δίσκο «Battle Axe», το 1977. Τον Ιούλιο του 1976 κυκλοφόρησε το σινγκλ «I Never Cry», το οποίο σκαρφάλωσε στο # 12 στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ακολουθήσει ο δίσκος «Alice Cooper Goes to Hell», ενώ το «Lace and Whiskey» του 1977 περιείχε την Top-10 επιτυχία «You and Me». Στη συνέχεια ηχογράφησε το ζωντανό άλμπουμ «The Alice Cooper Show» και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το «From the Inside» με την επιτυχία «How You Gonna See Me Now».
Παρακμή και επιστροφή:
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Κούπερ πειραματίστηκε με τον ήχο του, γεγονός που μείωσε τη δημοτικότητα του συγκροτήματος αφού έχασε ένα μεγάλο μέρος του φανατικού του κοινού. Οι δίσκοι «Flush the Fashion», «Special Forces», «Zipper Catches Skin» και «DaDa» εισήγαγαν New Wave και ποπ στοιχεία στη μουσική του σχήματος, την εποχή που ο ίδιος υπέφερε από τον εθισμό του στο αλκοόλ. Μετά από ένα χρόνο διαλείμματος με σκοπό να σώσει το γάμο του, ο Κούπερ αποφάσισε να επιστρέψει στη μουσική σκηνή με το δίσκο «Constrictor» του 1986, μπαίνοντας στο Billboard Hot-100 για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια. Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ονομάστηκε «The Nightmare Returns», ενώ το 1987 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Raise Your Fist and Yell».
Το 1988, υπέγραψε συμβόλαιο με την «Epic Records» και κυκλοφόρησε τον πλατινένιο δίσκο «Trash» ο οποίος έφθασε στο # 2 στο Ηνωμένο Βασίλειο και περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες «Poison», «Bed of Nails» και «House of Fire». Μία πολύ επιτυχημένη παγκόσμια περιοδεία ακολούθησε και το συγκρότημα κυκλοφόρησε το χρυσό «Hey Stoopid» το 1991, με τρία Top-40 σινγκλ στη Μεγάλη Βρετανία. Με τη δημοτικότητα του συγκροτήματος να έχει ανέβει και τα μέλη του να πραγματοποιούν αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις, ακολούθησε το «The Last Temptation» του 1994, φθάνοντας στο # 6 στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το 1997 κυκλοφόρησε το ζωντανό «A Fistful of Alice» και δύο χρόνια αργότερα η τετραπλή συλλογή «The Life and Crimes of Alice Cooper». Ακολούθησε το πρώτο του στούντιο άλμπουμ μετά από έξι χρόνια, με τίτλο «Brutal Planet» με τον Κούπερ να περιοδεύει παγκοσμίως για την προώθηση του. Στη συνέχεια ηχογράφησε τα «Dragontown» του 2001 και «The Eyes of Alice Cooper» του 2003, ενώ ξεκίνησε τη ραδιοφωνική εκπομπή του με την ονομασία «Night with Alice Cooper», στις 26 Ιανουαρίου 2004.
Το 2005, κυκλοφόρησε το «Dirty Diamonds», με το συγκρότημα να εμφανίζεται στο φεστιβάλ τζαζ του Μοντρέ στην Ελβετία, στις 12 Ιουλίου. Δύο χρόνια αργότερα, μοιράστηκε τη σκηνή με έναν άλλο καλλιτέχνη της Shock Rock, τον Μέριλυν Μάνσον, ενώ το 2008 κυκλοφόρησε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του από το 1991, με τίτλο «Along Came a Spider».
Το 2010, περιόδευσε με τον Rob Zombie και ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις για το επόμενο άλμπουμ του με τίτλο «Welcome 2 My Nightmare», το οποίο αποτελεί sequel του πρώτου προσωπικού του δίσκου από το 1975. Το Μάρτιο του 2011 έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame.
Το καλοκαίρι του 2012 περιόδευσε στην Ευρώπη ανοίγοντας τις συναυλίες των Iron Maiden,ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ταινία του Τιμ Μπάρτον, «Dark Shadows»
Προσωπική ζωή:
Στις 20 Μαρτίου 1976, ο Κούπερ παντρεύτηκε την καθηγήτρια μπαλέτου Σέριλ Γκόνταρντ, με την οποία έφθασαν στα πρόθυρα του διαζυγίου όταν ο τραγουδιστής αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού. Παρ’ όλα αυτά, το ζευγάρι παραμένει μαζί μέχρι σήμερα.
Κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1984 σαν single και έπειτα στο δίσκο Love at First Sting. Στη Γαλλία μόνο το single του τραγουδιού πούλησε 1,7 εκατομμύρια αντίτυπα. Το 2000 ηχογραφήθηκε ξανά για το άλμπουμ Moment Of Glory με μουσικούς από την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου. Ο κιθαρίστας των Scorpions Rudolf Schenker δήλωσε ότι πρόκειται για την προσπάθεια επανασύνδεσης ενός ζευγαριού που έχει χωρίσει. Ενδιαφέρουσα είναι η άποψη ότι είναι μια αλληγορία που περιγράφει τη σχέση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας. Δικαιολογείται από το γεγονός ότι στο κομμάτι αναφέρεται «Your pride has built a wall so strong that I can’t get through, is there really no chance to start once again?».
Όλα τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους καλλιτέχνες, στους δημιουργούς των τραγουδιών και στις δισκογραφικές εταιρείες τους. Οι φωτογραφίες των καλλιτεχνών προέρχονται από διάφορα sites του Διαδικτύου, οι οποίες επίσης ΔΕΝ μου ανήκουν. Το παραπάνω μουσικά video δεν έχουν σκοπό την παραβίαση των αξιώσεων που έχουν οι δισκογραφικές εταιρείες αλλά προορίζεται
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.
Εάν πάραυτα θίγονται τα συμφέροντα κάποιου, είμαι πρόθυμος να προβώ ευχαρίστως στην άμεση και οριστική διαγραφή του.
home 
