Ακουγόταν παντού το 1989 και έκανε δεκάδες κορίτσια να αγοράσουν ειδικές φούστες για χορό. Ηχογραφήθηκε από τους Kaoma, αλλά ήταν αντιγραφή ενός τραγουδιού από τη Βολιβία. Η δικαστική διαμάχη
news247
Καυτός χορός με κοντές φούστες με βολάν σε όλα τα χρώματα του παπαγάλου, ζευγάρια σε πόζες βραζιλιάνικες- δεν ήταν απλώς μια τραγουδιστική επιτυχία. Ήταν ένα φαινόμενο που το διέκρινε η μανία με την οποία ξεσπάνε τα φαινόμενα το καλοκαίρι, όταν συνήθως πέφτουν οι αντιστάσεις.
Ώσπου να πιάσουν οι πολλές οι ζέστες το καλοκαίρι του ’89 η «lambada» είχε εξαπλωθεί και «έκαιγε» τα πάντα. Από τις ντίσκοτέκ της Ευρώπης έως τις επιθεωρήσεις στα θέατρα με τις γρανίτες στο διάλειμμα. Μικροί και μεγάλοι βρέθηκαν στο έλεος μιας λαμπαντομανίας, που έβγαινε απειλητικά από τα στενά μουσικοχορευτικά πλαίσια για να μπει στο σπίτι, στην κουζίνα, στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα, όπου έβρισκε χώρο για να επεκταθεί, κατά κύριο λόγο σε ευρωπαϊκά εδάφη.
Πίσω από τον ρυθμό ήταν οι Kaoma που δημιουργήθηκαν στη Γαλλία με πρώην μέλη των Toure Kunda. Η επιτυχία του «Lambada» ξεπέρασε και τους ίδιους τους Kaoma. Όμως οπως αποδείχτηκε, η αρχική σύνθεση δεν ήταν δική τους. Ο κόσμος καταλάβαινε ότι από κάπου αλλού ερχόταν η μουσική. Κάποιοι μάλιστα το έψαξαν και βρήκαν ότι είναι το ίδιο με το «Chorado se foi», σύνθεση των Kjarkas από τη Βολιβία. Ακούστε το τραγούδι των Los Kjarkas:
Οι Βολιβιανοί μάλιστα μόλις πήρε το αυτί τους τη «Lambada» ζήτησαν δικαιώματα, έκαναν μήνυση και κέρδισαν. Έκτοτε Kaoma και Kjarkas συνυπάρχουν στην αιωνιότητα, οι πρώτοι στον πάνω όροφο, οι δεύτεροι στον κάτω που έχει θέα στον ακάλυπτο και δεν τους βλέπουμε εμείς.
Το σουξέ που κυκλοφόρησε από τη CBS – τη γαλλική- ήταν παραγωγή του Ζαν Καρακός και του Ολιβιέ Λορζάκ, οι οποίοι έψαχναν ένα δυνατό beat για το καλοκαίρι, εποχές που δεν υπήρχαν και οι Black Eyed Peas να τους το παραγγείλουν. Ο Καρακός (με ελληνικές ρίζες, Γεωργακαράκος το όνομα) είχε πλούσιο μουσικό παρελθόν και τη Celluloid Records και δυναμικούς καλλιτέχνες όπως ο Μπιλ Λάσγουελ- δηλαδή διαβατήριο στις μουσικές του κόσμου. Όταν η δισκογραφική έκλεισε, μετακόμισε στο Παρίσι και ασχολήθηκε με μουσικά πρότζεκτ και την ομάδα του «Actuel»- εκείνο το περιοδικό που σκάναρε τάσεις με άποψη όπως το δικό μας τότε, ¨Κλικ». Για τη «Lambada» συνεργάστηκε και με τον σκηνοθέτη Ολιβιέ Λορζάκ και τους Kaoma, μουσικούς τους οποίους είχε στη δισκογραφική του εταιρεία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία και NO 1 σουξέ.
Η «Lambada» πάντως πέρασε και στο σινεμά. Το 1990 με υπογραφή του Τζόελ Σίλμπεργκ στη σκηνοθεσία, ο χορός γίνεται και ταινία, με θέμα τη ζωή ενός δασκάλου χορού που την ημέρα διδάσκει στους μαθητές του πως να χορεύουν «Lambada» και τη νύχτα κάνει μια άλλη- καθόλου «Lambada» ζωή. Ο ρυθμός βέβαια αποδεικνύεται πολύ πιο ανθεκτικός και παρά τις «επιθέσεις» που δέχεται από κάθε γωνιά της μόδας, αντέχει. Έτσι, η «ολική επαναφορά» του, έστω και μέσω sample στο τραγούδι της Λόπεζ φτάνουν σε αυτιά που δεν είχαν ποτέ ακούσει τους Kaoma (δεν λέω καν τους Βολιβιανούς από όπου οι Kaoma «ξεπατίκωσαν’ το κομμάτι).
mixanitouxronou.gr:
ΠΗΓΗ: «Ένα τραγούδι μια ιστορία», εκδόσεις Τα Νέα: Δημήτρης Μανιάτης, Μαρία Μαρκουλή, Χάρις Ποντίδα
Τον Ιούνιο του 1965 οι Rolling Stones κατάφεραν να ανέβουν στην πρώτη θέση των αμερικανικών charts, με το τραγούδι Satisfaction. Στην Αγγλία, όμως, η διαχρονική επιτυχία ακουγόταν μόνο στα πειρατικά ραδιόφωνα, καθώς οι στίχοι του είχαν κριθεί προκλητικοί, επειδή είχαν σεξουαλικά υπονοούμενα. Η φράση «δεν βρίσκω ικανοποίηση», εκείνη την εποχή, ακουγόταν βαριά, ενώ η λογοκρισία, όπως σε όλο τον κόσμο, ήταν ακατανόητη και πολλές φορές απλά ανόητη. Τελικά, το τραγούδι κυκλοφόρησε και στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Αύγουστο του 1965 και ήταν το 4ο κατά σειρά τραγούδι που ανέβηκε στην κορυφή. Σήμερα, κατατάσσεται ως δεύτερο στη λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών.no-satisfaction Η έμπνευση για τους στίχους ανήκε στον κιθαρίστα Κιθ Ρίτσαρντς και αυτό είναι αξιοσημείωτο, γιατί συνήθως τους στίχους τους έγραφε ο Τζάγκερ. «Την περίοδο που το έγραψα, έμενα στην περιοχή Σεν Τζονς Γουντς. Άλλαζα συνέχεια γκόμενες και ίσως αυτό επηρέασε το ύφος του τραγουδιού. Έγραψα το Satisfaction στον ύπνο μου. Το ονειρεύτηκα. Δεν θα είχα ιδέα ότι το σκέφτηκα, αλλά ευτυχώς, δίπλα μου, υπήρχε ένα μικρό κασετοφωνάκι. Το περίεργο ήταν, όταν ξύπνησα το πρωί και κοίταξα το κασετοφωνάκι και είδα πως η κασέτα είχε τελειώσει. Πάτησα το rewind και ακούστηκε το Satisfaction. Θυμάμαι πως το είχα παίξει σε ακουστική κιθάρα. Θυμάμαι επίσης, ότι η κασέτα είχε το τραγούδι και μετά σαράντα λεπτά ροχαλητό. Ήταν μόνο ο σκελετός του κομματιού. Τον έγραψα και μετά με πήρε ο ύπνος, χωρίς να πατήσω στοπ». Για τον Μικ Τζάγκερ το τραγούδι αυτό ήταν καθοριστικό. «Με αυτό γίναμε οι πραγματικοί Rolling Stones. Πάψαμε να είμαστε άλλη μία μπάντα και γίναμε ένα τεράστιο συγκρότημα. Είχε ένα πολύ ελκυστικό τίτλο και ένα πρωτότυπο ήχο κιθάρας. Ήταν ένα τραγούδι μέσα στο πνεύμα της εποχής». Η εισαγωγή με το περίφημο ριφάκι έγιναν το σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος και χαρακτήρισε τον ήχο τους. Τουλάχιστον καλλιτεχνικά, πιο ικανοποιημένοι δεν γίνεται…...
mixanitouxronou.gr
Το «Child in time” θεωρείται από τα πιο εμβληματικά και αναγνωρίσιμα τραγούδια της ροκ μουσικής. Το συγκρότημα Deep Purple το έγραψε το καλοκαίρι του 1969, όταν ηχογραφούσε το τέταρτο άλμπουμ του. Ήταν εμπνευσμένο από το κομμάτι «Bombay Calling» του αμερικανικού συγκροτήματος «It’s A Beautiful Day» με τους οποίους υπήρξε δικαστική διαμάχη. Ο πιανίστας Tζον Λορντ άκουσε το συγκεκριμένο τραγούδι και άρχισε να το παίζει στα πλήκτρα. Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ενθουσιάστηκαν με τον ήχο και αποφάσισαν να το αλλάξουν. Ο τραγουδιστής Ίαν Γκίλαν άρχισε να σιγοτραγουδά τους στίχους «Child in time» και στο τρίτο λεπτό ο κιθαρίστας Ρίτσι Μπλάκμορ μπήκε με σόλο της κιθάρας του. Oι Deep purple δημιουργήθηκαν το 1968 στο Χέρτφορντσαϊρ Oι Deep Purple δημιουργήθηκαν το 1968 στο Χέρτφορντσαϊρ Το τραγούδι διαρκούσε 10 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα και θεωρείται από τα σημαντικότερα στην ιστορία της μουσικής βιομηχανίας. Ξεκινούσε με τον Λορντ στα πλήκτρα και τον Γκίλαν να τραγουδά σε χαμηλές νότες. Το τραγούδι κορυφωνόταν με την «κραυγή» του Γκίλαν. Ο Ρίτσι Μπλάκμορ είχε δηλώσει ότι ο Γκίλαν ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος μπορούσε να το τραγουδήσει, όπως απαιτούσε. Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στον δίσκο του συγκροτήματος «Deep Purple in Rock», ο οποίος κυκλοφόρησε σε βινύλιο τον Ιούνιο του 1970. Στο εξώφυλλο απεικονίζονταν οι μορφές των μελών του συγκροτήματος λαξευμένα στο όρος Ράσμορ, στη θέση των αμερικανών προέδρων. Το εξώφυλλο του δίσκου "Deep Purple in Rock", ο οποίος παρέμεινε για 68 εβδομάδες στα τσαρτ Το εξώφυλλο του δίσκου «Deep Purple in Rock», ο οποίος παρέμεινε επί 68 εβδομάδες στα τσαρτ Παρόλο που οι στίχοι ακούγονταν απλοί, το τραγούδι είχε βαθύ νόημα και αντιπολεμικό χαρακτήρα. Αποτελούσε τραγούδι διαμαρτυρίας για τον πόλεμο του Βιετνάμ και τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι στίχοι μιλούσαν για την φύση του ανθρώπου και την άσκοπη επιθυμία του να σκοτώνει. «Παιδί γλυκό, με τον καιρό, θα ξεχωρίσεις το καλό απ’ το κακό. Θα δεις τυφλούς κόσμο ν’ αλώνουν» λέει το τραγούδι. deep-purlpe-child-in-time «Κράτα τα μάτια σου κλειστά και σκύψε το κεφάλι και περίμενε το βόλι πίσω να ’ρθει πάλι… Πρέπει ν΄ ακούσω το ουρλιαχτό σου…» Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, οι Deep Purple πραγματοποίησαν περιοδεία σε όλο τον κόσμο για να προωθήσουν τα καινούργια τους τραγούδια. Το «Child in time» ήταν βασικό κομμάτι στις συναυλίες τους για περισσότερο από 30 χρόνια. Αργότερα, το αφαίρεσαν για προσωπικούς λόγους. Πιθανόν, με την πάροδο του χρόνου ήταν πιο δύσκολο για τον Γκίλαν να το ερμηνεύει, καθώς ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό τραγούδι και χρειαζόταν μεγάλη έκταση φωνής. Η τελευταία φορά που το ερμήνευσαν ήταν το 2002 σε συναυλία στο Χαρογκέιτ της Αγγλίας. Το τραγούδι ακούστηκε πολλές φορές και στον κινηματογράφο.
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
1955: Ο Chuck Berry κυκλοφορεί το πρώτο του single με τίτλο "Maybellene", το οποίο και θα γίνει και η πρώτη του επιτυχία. Θεωρείται ένα από τα πρωτοποριακά rock 'n' roll τραγούδια. Λίγο αργότερα θα σκαρφαλώσει μέχρι την πέμπτη θέση του Billboard Rock Charts και στην πρώτη θέση του R&B Ηit. Ο Berry έγινε έτσι ο πρώτος Αφροαμερικανός σόλο καλλιτέχνης που κατάφερε να μπει στο Top Ten του Billboard με ένα rock 'n' roll τραγούδι.
1966: Οι The Lovin' Spoonful κυκλοφορούν το τραγούδι "Summer In The City". Είναι μέρος του τρίτου στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος "Hums of the Lovin' Spoonful" και θα ανέβει μέχρι την πρώτη θέση του Billboard στις 13 Αυγούστου του 1966.
Δημιουργοί του κομματιού “That’s the Way (I Like It)” είναι ο Harry Wayne Casey ή “K.C.”, όπως είναι πιο ο Richard Finch, και κυκλοφόρησε το 1975. Το κομμάτι θεωρήθηκε ρίσκο για την εποχή λόγω του μηνύματος που περνούσε προφανώς ο τίτλος! Το συγκρότημα ¨”Sunshine Band” πήρε το όνομα του από την “ηλιόλουστη” Φλόριντα, που είναι και ο τόπος καταγωγής του τραγουδιστή του συγκροτήματος “K.C.”.
Το 1978 το τραγούδι “Fantasy” ανήκει στο ερωτικό συγκρότημα Earth Wind & Fire και ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy. Το μήνυμα που ήθελε να περάσει το συγκρότημα μέσα από την μουσική του ήταν η παγκόσμια αγάπη και αρμονία.
Πέθανε σε ηλικία 74 ετών ο τραγουδιστής Γιάννης Καλατζής, όπως έγινε γνωστό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από αναρτήσεις συνεργατών και φίλων του.
Ο Γιάννης Καλατζής, ο οποίος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1943, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στα τέλη της δεκαετίας του '60 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '70.
Η καριέρα του ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν ήταν μέλος του Τρίο Μορένο στη Θεσσαλονίκη.
Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά συνεργάστηκε με τον γνωστό συνθέτη Γιώργο Μητσάκη.
Η δημοφιλία του κορυφώθηκε μέσα από τις συνεργασίες με τους πιο διάσημους Έλληνες συνθέτες της περιόδου, τον Μάνο Λοΐζο, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Γιώργο Κατσαρό, τον Μίμη Πλέσσα, τον Γιάννη Σπανό και τον Τόλη Βοσκόπουλο.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δύσκολα θα βρεις τραγούδι του θρύλου Bob Dylan το οποίο να μην αποτελεί ιστορικό σχόλιο. Το 1975 όμως, ο Dylan γράφει ένα τραγούδι – διαμαρτυρία για την άδικη φυλάκιση του μποξέρ Rubin "Hurricane" Carter, ο οποίος κατηγορήθηκε για την δολοφονία τριών ατόμων μέσα σε μπαρ του New Jersey. To ίδιο τραγούδι, αρκετά χρόνια μετά, κόσμησε το soundtrack της ομώνυμης ταινίας με τον Denzel Washington. «That's the story of the Hurricane. But it won't be over till they clear his name. And give him back the time he's done».
Το τραγούδι των Deep Purple με το πιο αναγνωρίσιμο riff στη ιστορία του ροκ, εμπνεύστηκε από το «λαμπάδιασμα» ενός ολόκληρου κτιριακού συγκροτήματος. Ήταν Δεκέμβριος του 1971 και τα μέλη του συγκροτήματος βρίσκονταν στην Ελβετία για ηχογράφηση. Την ίδια μέρα ο Frank Zappa έδινε συναυλία στο τοπικό Καζίνο. Κατά την διάρκεια του live ένας θεατής εκτόξευσε βεγγαλικό προς την σκηνή, το οποίο βρήκε στην οροφή της αίθουσας και αμέσως όλο το Καζίνο τυλίχτηκε στις φλόγες και καταστράφηκε ολοσχερώς. «Smoke on the Water, a fire in the sky»
To τραγούδι ουσιαστικά είναι εμπνευσμένο από την ασθένεια που κατέβαλε τον Mercury. Κυκλοφόρησε το ’91 στο δίσκο Innuendo. Ανεξάρτητα από το πως γράφτηκε το τραγούδι ή τις γέφυρες και τις συγχορδίες του, πράγματα για τα οποία μίλησε ο κιθαρίστας των Queen Brian May, ο ίδιος επεσήμανε ότι κατά τη γραφή του ένιωθε ότι το τραγούδι θα ήταν διαφορετικό από τα άλλα. Μιλάει για πράγματα που είναι δύσκολο να εκφραστούν στις απλές συζήτησεις, αλλά μέσα από τη μουσική κάτι τέτοιο είναι δυνατό. Οι στίχοι του είναι γεμάτοι μεταφορές, αλληγορίες και άλλα εκφραστικά μέσα που καθιστούν το τραγούδι δυσκολονόητο. Πρόκειται για μια καμουφλαρισμένη τραγωδία που μιλά για την έντονη επιθυμία του ανθρώπου για ζωή [«I have to find the will to carry on with the show»] παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει [«inside my heart is breaking»]. Ο Jim Hutton που έζησε με τον Mercury τα τελευταία χρόνια της ζωής σε δήλωση του αναφέρει ότι ο στίχος που [αυτό]βιογραφεί καλύτερα τον τραγουδιστή είναι ‘My make-up may be flaking but my smile still stays on’. Ο Freddie Mercury μπορεί να αντιμετώπιζε μία τόσο θανάσιμη ασθένεια αλλά ήταν ο προσωπικός του αγώνας, κάτι που αφορούσε μόνο τον ίδιο.
Όλα τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους καλλιτέχνες, στους δημιουργούς των τραγουδιών και στις δισκογραφικές εταιρείες τους. Οι φωτογραφίες των καλλιτεχνών προέρχονται από διάφορα sites του Διαδικτύου, οι οποίες επίσης ΔΕΝ μου ανήκουν. Το παραπάνω μουσικά video δεν έχουν σκοπό την παραβίαση των αξιώσεων που έχουν οι δισκογραφικές εταιρείες αλλά προορίζεται
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.
Εάν πάραυτα θίγονται τα συμφέροντα κάποιου, είμαι πρόθυμος να προβώ ευχαρίστως στην άμεση και οριστική διαγραφή του.
home 
